Geen toegang
Ik probeer al 15 jaar ‘handen en voeten’ te geven aan de integratie van ICT in mijn onderwijs. In deze ‘blogpost’ wil ik proberen antwoorden te geven op vragen als:
· Hoe moeilijk kan dat zijn?
· Wat kan je doen?
· Werkt dat dan?
· Wat levert mij dat op?
· Wat nu?
Hoe moeilijk kan dat zijn?
Ik ben ooit (in de vorige eeuw) begonnen met een persoonlijke website waar ik allerlei ‘zaken’ publiceerde die ik in mijn les gebruikte. Samenvattingen, werkbladen, lesmateriaal, software, enz. Verrassend genoeg bleek dat andere docenten en leerlingen daar zelfs gebruik van gingen maken. Op http://www.wiswijzer.nl kan je daar nog de ‘stoffelijke resten’ van terug vinden.
Die activiteiten bleven niet onopgemerkt en hebben uiteindelijk bijgedragen aan allerlei andere bezigheden zoals auteur en webmaster bij Netwerk (wiskundemethode), community-manager Kennisnet, eindredacteur van Stepnet, ELO-beheerder N@tschool en uiteindelijk zelfs kerndocent bij de lerarenopleiding wiskunde van Hogeschool Rotterdam.
Wat kan je doen?
In dezelfde tijd van het ontwikkelen van mijn eigen website ben ik voor de school waar ik werkte een schoolwebsite begonnen. U kent dat wel, informatievoorziening, vakken, docenten, schoolgids en de rest van de mikmak. Eén van de leukste onderdelen was de ’Muur’: een plek waar leerlingen berichtjes konden achterlaten. Heftig gemodereerd door ondergetekende en alles min of meer met de hand onderhouden. Het bleek toen dat het voor een school heel waardevol is om leerlingen ‘digitaal’ aan je te binden.
Nu 15 jaar later doe ik (maar dan iets handiger) met https://www.wiskundeleraar.nl feitelijk hetzelfde voor de studenten (en de collega’s in engere zin) van de lerarenopleiding wiskunde. Het is gewoon de eerste plek waar ze gaan kijken, we kunnen er onze informatie en lesmateriaal kwijt en nog veel meer. Feitelijk is het een webapplicatie dat op allerlei manieren de interactie tussen lesmateriaal, studenten en docenten faciliteert.
Werkt dat dan?
Naar aanleiding van het overleg van wiskundewebmasters (Wisweb) ben ik 10 jaar geleden begonnen met een vraagbaak voor wiskunde. Daar was behoefte aan omdat als je een wiskundewebsite hebt dan krijg je voortdurend vragen over wiskunde in je postbus. Het leek ons nogal handig om dat op één centrale plaats te doen. Dat is uiteindelijk http://www.wisfaq.nl geworden. In het begin was er nog wel een soort financiering voor het modereren, maar toen het projectgeld op was zijn we gewoon maar doorgegaan op eigen kracht. Inmiddels staan er in WisFaq ongeveer 30.000 vragen en antwoorden. WisFaq werkt!
WisFaq is eigenlijk een typisch Web2.0-ding. Mensen met een gemeenschappelijke missie werken samen om al die vragen te beantwoorden en we doen dat allemaal zo maar voor niets. Maar ’t is gewoon te leuk om er mee te stoppen. Dat is nog ’s wat anders dan al die ICT-projecten die weliswaar veel geld kosten, maar zelden iets opleveren en meestal geen lang leven beschoren zijn.
Wat levert mij dat op?
Dat is een lastige. In principe kan je zeggen dat in direct financiële zin dit soort grappen in ’t algemeen niets opleveren, sterker nog: het kost feitelijk alleen maar geld. Bovendien moet je steeds maar weer heel veel tijd besteden en moeite doen om de zaak aan de gang te houden, te verbeteren en nieuwe functionaliteiten te bedenken. Dat is ook werk…
Maar die investeringen zijn relatief gering als je bedenkt wat dat allemaal oplevert aan kennis, inspiratie en werkplezier. Zoveel leuke wiskunde, zoveel leuke mensen die begrijpen wat je doet, mensen die je zonder eigen belang verder helpen, zoveel leuke vragen, zoveel leuke studenten …
Wat nu?
Ik heb altijd gedacht dat als ik nu het goede voorbeeld geef van integratie van ICT in mijn onderwijs dat dan zelfs de grootste twijfelaars toch op zijn minst hun mening zouden kunnen nuanceren. Niet dat ik vind dat iedereen dat op mijn manier zou moeten doen, maar roepen dat 'de rol van ICT erg wordt overschat', 'dat ICT niet echt van belang is', e.d. zouden me dan toch wel (op z'n minst) bespaard mogen blijven.
Terwijl je met de inzet van ICT dingen 'handiger en soepeler' kan regelen. Dat je, zeg maar, de kwaliteit verhoogt en de werkdruk vermindert. Dat je je bij de werkcolleges bezig kan houden met de hoofdzaken. Dat je met de inzet van ICT andere en betere manieren van leren mogelijk kan maken is ook nog interessant. Dat je zelfs betere en sterkere relaties kan leggen met studenten is ook fraai. En zo ken ik er nog wel een paar...:-)
Ik kan u verzekeren dat de mogelijkheden, verworvenheden en voordelen van de inzet van ICT in mijn onderwijs zo volstrekt evident zijn dat ik niet begrijp dat er nog mensen zijn die het belang en mogelijkheden van de inzet van ICT in het onderwijs durven te betwijfelen.
Maar misschien hebben mensen ook wel een soort behoefte om te klagen over 'werkdruk', 'emailoverload' en 'gebrek aan contact'. Ik vind dat als je de 'dingen' die je moet doen niet goed regelt, dat je dan eigenlijk ook niet moet zeuren dat het slecht geregeld is. Je bent een professional of niet...
Maar ergens klopt er iets niet… :-)
Zie ook http://wiswijzer.blogspot.com
Willem van Ravenstein - docent wiskunde
bron
