Ik werk nu 25 jaar in het onderwijs en heb in mijn loopbaan al heel wat na- en bijscholing gezien. Meestal was ik daar niet heel erg enthousiast over. Het HML heeft dit jaar meegedaan aan leerKRACHT. In eerste instantie denk je bij leerKRACHT dat dit wederom een ‘goedkope’ manier is om het onderwijs te verbeteren. Het gaat niet over klassengrootte, lesmateriaal, ICT of extra hulp. Zou dit een truc zijn om op een 'slimme’ manier de problemen in het onderwijs het hoofd te bieden?

Ik bedoel maar, als je uiteindelijk alles zelf moet bedenken en uitvoeren wat er nodig is om je onderwijs te verbeteren heb je dan zoiets als leerKRACHT nodig? Dat kunnen we dan toch zelf ook wel bedenken? Dus waar gaat het dan over?

Waarschijnlijk komt er van ideeën voor verbetering, normaal gesproken, weinig terecht. In de waan van alle dag prutselen we doorgaans maar door op de ingeslagen weg, de normale gang van zaken en dan kan je nog best denken dat je goed bezig bent.

Het idee achter leerKRACHT is dat ‘goed’ niet goed genoeg is. Het moet beter. Elke dag een beetje beter, zeg maar. Volgens de informatie in de podcast over leerKRACHT gaat het om scholen die, op zich, al goed zijn maar die beter willen. Whiteboardsessies, lesbezoeken en samen lessen voorbereiden zouden moeten leiden tot een cultuurverandering. De vraag is dan of dat werkt.

Er zijn een aantal factoren die kunnen bijdragen aan het succes van leerKRACHT. Juist het idee dat het niet zoveel zin heeft om professionals de les te lezen is goed. Het idee dat docenten in staat moeten worden geacht om zelf handen en voeten te geven aan verbetering van hun eigen onderwijs is geniaal. Natuurlijk, wie anders? Wie kan mij iets leren?:-)

Daarnaast zijn het je collega’s waarmee je aan de slag moet. Het gaat over dezelfde school, dezelfde leerlingen en waarschijnlijk kan je van elkaar nog heel wat leren. Dat kan natuurlijk altijd al… maar kwam ’t daar dan ooit van?

Ik vind het mooi. Je zult als docent natuurlijk altijd proberen bij te dragen aan verbetering van het onderwijs. Als je dat samen met je collega’s kan doen in een cultuur waarbij er ruimte is voor experimenteren, uitwisselen, enthousiasme en waardering waarom zou je dat dan niet doen?

Bij ons op het HML zijn wij als team 1 gestart in september. Wij hebben ons vooral bezig gehouden met HAVO-didactiek en motivatie. Ik ben daar heel tevreden over. Het is zo leuk om met collega’s te werken aan je onderwijs: wat wil je, hoe kun je je onderwijs verbeteren, wat houdt leerlingen bezig?

’t Is dan wel een sigaar uit eigen doos, maar dat kan nog best lekker zijn.:-)

Willem van Ravenstein
wiskundeleraar

Dit blog is oorspronkelijk gepubliceerd op Wiswijzer.

Ravenstein, W. van (2015). Een sigaar uit eigen doos
Stichting leerKRACHT, september 2015