Wilfred noemt een aantal belangrijke redenen voor de urgentie van onderwijsinnovatie.
De samenleving stelt andere eisen aan burgers
Mijn primaire taak als wiskundeleraar is om de leerlingen wiskunde te leren.
De leerlingen die de wiskunde niet begrijpen leren het te begrijpen
De leerlingen die 'denken' dat ze 't begrijpen leren het 'echt' te begrijpen
De leerlingen die het begrijpen uit te dagen het nog beter te begrijpen.
Uiteindelijk bestaat het totale pakket wiskundekennis uit een zorgvuldig samengesteld bouwwerk, vanaf de fundering opgebouwd, zonder gaten in de muren, zal ik maar zeggen. Je begint onderaan en langzamerhand werk je jezelf naar boven...
Bij '21st century skills' denk ik aan 'creativiteit en innovatie', 'kritisch analytisch denken', 'samenwerken', 'probleem oplossend vermogen', 'zelfsturing', 'communiceren', 'bewust betrokken burgerschap' en 'ict-vaardigheden'. Deze kan je in het schema van Bloom's Taxonomy of Learning allemaal terugvinden in de hogere regionen.
Bij wiskunde leg je dus een basis voor die kennis en vaardigheden van de 'nieuwe wereld'. Op drijfzand kan je geen huizen bouwen. Dat heeft niet noodzakelijkerwijs iets te maken met de integratie van ICT. Wat vooral van belang is om niet te blijven hangen in 'onthouden en reproduceren', maar steeds proberen op te stromen in de 'taxonomy'.
Daarmee hoef je niet te wachten tot het klaar is. Het is meer een fractal. Bij elk onderwerp kan je extra letten op hogere kenniselementen. ICT kan bij dat proces wel een rol spelen! Daar kom ik nog op terug.
Conclusie: als je leerlingen wilt voorbereiden op de eisen die de moderne samenleving stelt zul je ze goed wiskunde moeten leren.
Wilfred noemt een aantal belangrijke redenen voor de urgentie van onderwijsinnovatie. 
