|
Stel je voor dat je 's een praktische opdracht wilt doen. Normaal zouden we de leerlingen een aantal uren in een lokaal zetten, ze voorzien van het nodige werk, zet er een leraar bij en als ze dan een beetje doorwerken dan krijgen ze daar een punt voor en iedereen is blij.:-)
Je kunt ook 's een keer proberen dat anders te doen. Doe 's gek. Ga 's experimenteren met digitaal leren. Dat is dan een keer wat anders. Dit jaar doen we in HAVO 4 voor wiskunde A een PO met de titel 'wiskunde en konijnen'. Het lesmateriaal wordt digitaal aangeboden, de leerlingen leveren de opdrachten digitaal in, de docenten kijken het digitaal na en als het werk gedaan is komt er een digitale beoordeling uit en dat was het dan...:-)
Het is wel handig om dit tijdens de les op te starten, maar als het eenmaal loopt moeten de leerlingen (en de docenten) werk verrichten buiten lestijd. Leerlingen en docenten zijn zelfs niet eens op school. Leerlingen en docenten doen dat thuis of weet ik veel waar...:-)
De vraag is dan: telt dat dan wel mee voor de onderwijstijd? Mogen we die uren die leerlingen aan de opdrachten besteden beschouwen als 'onderwijs'? Het is te hopen van wel, want anders zou het toch wel bizar zijn.
Stel je voor dat de inspecteur van het onderwijs een verrassingsaanval uitvoert en moet constateren dat de leerlingen lekker thuis bij moeders op de bank zitten te werken en dat de docenten op de Bamaha's onder het genot van een cocktail het werk zitten na te kijken?
Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Wie zegt dat het leven leuk zou moeten zijn. Het is gewoon afzien, leren en les geven is moeilijk en je zult moeten lijden. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Je moest 's weten hoeveel wij geleden hebben, vroeger...:-)
Of zou het toch moeten gaan over de vragen 'wat leren de leerlingen?' en 'hoe blij zijn de docenten?' Hoe bepaal je dat? Hoe belangrijk is dat? In welk jaar leven we eigenlijk? Wat willen we nu eigenlijk?
Als je dingen anders wilt doen, beter wilt doen dan moet je niet bang zijn om van de gebaande paden af te wijken, anders kom je nooit ergens...:-)
|
