In de literatuur wordt het begrip directe instructie in verschillende betekenissen gebruikt. Men treft het aan onder benamingen als 'direct instruction', 'active teaching', 'explicit teaching', 'sturend onderwijs', 'gestructureerd onderwijs' of 'leraargeleid onderwijs.
Het overkoepelende begrip directe instructie omvat een viertal betekenissen die qua uitwerking enigszins andere accenten leggen op de wijze waarop het instructieproces wordt uitgevoerd (zie ook Rosenshine & Meister, 1995).
In de eerste betekenis staat directe instructie voor die onderwijsvormen waarbij de leeractiviteiten van de leerlingen gereguleerd worden door de leraar. Directe instructie staat hier voor leraargeleid onderwijs. De leraar bepaalt in hoge mate wat de leerlingen zullen leren (de doelen van het onderwijs), hoe de leerlingen dit zullen leren (de middelen of de strategieën om de doelen te bereiken), of de leerlingen geleerd hebben wat ze dienen te leren (het bepalen van de leerresultaten) en het geven van feedback aan de leerlingen over hun vorderingen.
Dit is de meeste algemene betekenis van directe instructie. Hieronder vallen activiteiten als instrueren, uitleggen, voordoen, doceren, overdragen, presenteren, demonstreren, corrigeren, aanwijzingen geven, feedback geven en overhoren. Leraargeleid onderwijs wil ook zeggen dat het de leraar is die de leersituatie voor de leerlingen structureert en niet de gebruikte methode, leerboek of werkbladen. De leraar kan deze wel gebruiken, maar hij bepaalt op welke wijze deze middelen door de leerlingen gebruikt worden. Hij is de verantwoordelijke persoon voor het leerproces. Deze overkoepelende betekenis van directe instructie sluit met andere woorden alle vormen van leraargeleid onderwijs in.
Uit: DIRECTE INSTRUCTIE, Simon Veenman, Sectie Onderwijs en Educatie Katholieke Universiteit Nijmegen. Paper ten behoeve van de cursus Instructievaardigheden, september 2001.